आणि तुझी किती गं वाट मीच पहायचे.

दिवसभर त्या प्रयोगशाळेत प्रयोग करायचे,

जेवताना तुझ्याच नावाचा घास गिळायचे,

संध्याकाळी तुझे ते छायाचित्र पाहत बसायचे,

आणि तुझी किती गं वाट मीच पहायचे.

सकाळी सकाळी फिरायला जायचे,

पश्चिमेकडे मावळत्या चंद्राकडे पहायचे,

तुझ्या प्रेमाच्या चारोळ्या तेथे रचायचे,

आणि तुझी किती गं वाट मीच पहायचे.

तुझे ते अबोल ओठ कधीतर बोलुन जायचे,

तुझ्या त्या गालावरती हसु फुटायचे,

तुझ्या नेत्रातील काजळ मला घायळ करायचे,

आणि तुझी किती गं वाट मीच पहायचे.

तुझ्या हातातील काचेच्या बांगड्यां वाजायचे,

पायांतील पैंजण गाण्याचा ठेका धरायचे,

माथ्यावरील टिकली तुझी शोभा वाढवायचे,

आणि किती गं वाट तुझी मीच पहायचे.

त्या पहाटेच्या खंड हवांमध्ये कधी फिरायचे,

तुझ्या हातात हात मी कधी घरायचे,

तुझ्या नावासमोर माझे नाव कधी लिहायचे,

आणि तुझी किती गं वाट मिच पहायचे.

तुझ्या त्या आवाजाने माझे दु:ख मिटायचे,

तुझा आवाज खुप ऐकावेसे वाटायचे,

तुझ्या एका शब्दाने माझा दिवस जायचे,

अन् तुझ्या त्या एका शब्दांची मी किती गं वाट पहायचे.

कवी - शिवम सत्यवान मद्रेवार.

(©️ सर्व हक्क संपादीत ) 

As per section 13 Copyright Act 1957  (Copyright Amendment Act 2012), the author or creator of the work is the first owner of copyright.