॥ काव्य गणेशा ॥

आणि माझे मित्र सहलीला निघाले.

जरासे बोल तू...

चार क्षण

आणि तुझा चेहराच तुझे प्रेम दाखवितो.

और खिलोनो की तरह सपने टूट जाते है ।

आणि तु कुठे तरी हरवूनच जाते.

एक दिवा

एका कवीशी बोलत होती कविता.

विराम चिन्हे

तु नसुनही तुझ्या असण्याचा मला भास होतो.

आणि काळे मांजर आडवे गेले.

आई मला जोरोची भूक लागली.

आणि आज पुन्हा मी तुला पाहिले.

जगच आहे आगळं-वेगळं.

काही न बोलताच ती निघुन जाते.

काही आठवणी तुझ्या आजही आठवतात.

आणि तुझी किती गं वाट मीच पहायचे.